List do Dzieci

Kochane Miluchy,

dziś Wasz dzień. 

26.

Każdego miesiąca jest on Wasz po prostu.

Leoncjuszu kończysz dziś półtora roku a Ty Lusesitko 3 miesiące.

Tyle słów, myśli w lokowanej głowie Matki.

Leonku,

  kręcony loczku, żywe sreberko.

Jesteś szybki, bardzo.

Ty nie biegasz, Ty latasz.

Kiedy byłeś jeszcze w moim brzuchu Siostra Twoja Cioteczna Helenka zarządziła 

byś nazywany był Misio Kutesio.

Życie zweryfikowało no i mówią na Ciebie Lele.

Ty sam też się tak nazywasz.

Just Lele.

Mówisz - dużo. Babcia Ania podczas spaceru z Tobą spotkała inną Babcię 

z dziewczynką w Twoim wieku. 

Chwaliła się, że tamta mała taka rezolutna, że tak dużo mówi.

Dopóki nie usłyszała Ciebie.

Nie porównuję, nie chwalę się Waszymi umiejętnościami.

A jednak polonistyczne tfuj naleciałości Waszej Matki pozwalają twierdzić, że

trudne językowo przeszkody pokonujesz z łatwością. I figlarnie.

Mówisz Hele do Siostry Ciotecznej, dzień - kiedy odsłaniamy rano rolety,

przepięknie dźwięczące Ciocia, alarm ze śmiesznie brzmiącym r.

Tata Twój mówi, że łatwość nawiązywania kontaktów odziedziczyłeś po Matce

i to, że dużo mówisz też.

Cieszy mnie to.

I to też, że śpisz w swoim pokoju. Sam.

Do 5 nad ranem każdego dnia, potem dosypiasz z nami.

Zuch Chłopak.

Sofijko,

moja Córciu.

Otworzyłaś nieznane pokłady miłości w sercu Twej Matki.

Uśmiech Twój moim napędem każdego dnia.

Gaworzysz.

Pewnie już jakieś 6kg i ponad 62cm szczęścia.

Mam wrażenie, że rozwój Twój następuje bardzo szybko.

Jesteś taką kontaktową Dziewczynką.

Dameską, Damulką.

Przesypiasz noce, całe!!!! Od miesiąca.

Kąpiemy, karmię Cię piersią swą, całuję i wychodzę.

Zasypiasz sama.

To dla mnie totalnie wyjątkowe.

Lubię Cię w sukienkach, lubię nawet ten róż, który Ci przyodziewam.

Mam nadzieję, że będziecie pięknie wspominać swoje dzieciństwo,

że relaksu to czas i odkrywania pięknego świata.

Bo on może być piękny.

Tak chcę Was z nim zapoznać.

Pisałam to już wielokrotnie i znów powtórzę - tu i teraz jest wyjątkowe.

Wspominam co robiłam rok i dwa i trzy lata temu o tej porze.

I lat siedem.

Siedem lat temu obroniłam swą pracę magisterską i przystąpiłam do wytężonych

przygotowań przedślubnych.

Dwa lata temu leciałam z Leonem w brzuchu do Szkocji na ślub Przyjaciół,

w tamtym roku w tym czasie poczęła się Zosia.

A dziś? Dziś ogarnęłam dom, jakieś tam projekty w corelu,

śmiałam się z Wami, oglądałam baję z Leonem, dałam jeść, położyłam spać,

pojechaliśmy do Dziadków, daliście czadu w aucie. 

Zwyczajność jest fajna. A z Wami staje się wyjątkowa.

W tle krajobraz jak po bitwie ale przynajmniej jest au naturel.

Wy dziś:)