Morda

Piątek, piąteczek, piątunio.

Siedzimy z moją Siostrą i Mordą - tak od niedawna każe nazywać się Szwagier, taki ot kaprys.

No więc siedzimy z Siostrą i Mordą i pijemy kawę, kawusię.

Ja: "Wiecie co? Coś jest z moim blogiem na nic. 

Co chwilę Ktoś mi pisze, że ryczy jak czyta,

że wzruszenie odbiera mu mowę, że takie ujmujące, że łzy same lecą"

Morda: "Ja jak czytam to bolą mnie zęby"

Ja: "A to niby dlaczego?"

Morda: "A bo tak słodko, że hej"

A no słodko.

Nawet słodko pierdząco.

Ale cóż, mój jest ten kawałek podłogi.

Nie chcę pisać o tym co złe i niefajne.

Czy kłócę się z Mężem? Oczywiście!

Ale damy sobie po razie i jest ok:)

Czy ludzie mnie wnerwiają? Pewnie!

Są tacy dla których lepiej by było żeby zeszli z mojej drogi.

Czy jestem z siebie niezadowolona? No ba!

Na przykład teraz jestem toczącą się kulą i co mam nad tym biadolić?

Nie!!!! 

Chyba bardziej się mazałam jak nie było Leona.

Teraz po prostu tyłek w troki i tyle.

Nawet gdybym chciała sobie poryczeć czy pobiadolić to nie mam kiedy:)

Chyba, że w poduszkę, ale z kolei jak w poduszkę to wolę spać bo to teraz towar niezwykle deficytowy.

Bilans zysków jest większy niż strat.

Dlatego taki ten mój blog.

I taki mój świat.

W pewnym  momencie to sobie przewartościowałam i tyle.

Za kilka-naście lat chcę by moje Dzieci przeczytały, że fajne życie miała ich matka.

Że była szczęśliwa.

Dzięki Morda za inspirację do tego wpisu:)

In the meantime

Moja Sis: "Ja chyba też zacznę pisać bloga. 

Będzie to macierzyństwo non fiction.

Krew, pot i łzy. 

A pierwszy odcinek będzie o kupie."

I jak tu nie kochać Rodzeństwa???