Ja, Mamma

Dzień Mamy.

Każdego dnia właściwie go obchodzę.

Ten dzisiejszy, wyjątkowy, z kwiatami i tysiącem jeszcze piękniejszych uśmiechów moich Dzieci.

Najpiękniejsza i zarazem najtrudniejsza rola. Rola życia.

Dziś było pięknie.

Na chwilę wyłączyłam się, czytałam, marzyłam.

I wtem: chlust. I znów.

Biegnę, pytam: co tu się dzieje?

Leon: aaaa wylewam wodę z butelki a Ziosia zliziuje z podłogi.

Długa była droga do mojego macierzyństwa.

Z jednej strony odbieram je jako bardzo świadome, z drugiej tysiące rzeczy wciąż mnie zaskakuje.

Czasem jestem ogarniętą pozbieraną Mamą, czasem ryczącą jako trzeci głos z moimi Dziećmi.

Bywa pięknie, bywa cholernie ciężko.

Takie są fakty.

Bycie Mamą dało mi jeszcze twardsze dupsko,

dało mi trochę siwych włosów,

dało śmiech do łez jak dziś z tej podłogi oblizywanej przez Zofię,

dało nieprzespane noce i wory pod oczami,

dało energię i siłę do przenoszenia ciężarów,

dało niesamowite poczucie, że jestem odpowiedzialna za czyjeś życie.

Dla moich Dzieci jestem najlepszą Mamą jaką mogą mieć.

Niedoskonałą, często z kokonem na głowie, zawsze ze "zrobionymi" paznokciami,

czasem z fochem, z bolącą głową, Mamą orkiestrą.

Jak dobrze jest być Mamą.

 

 

 

Córeczko

Jest coś magicznego w posiadaniu Córki.

Dziewczyńskość, znienawidzony wcześniej kolor różowy, totalnie inny rodzaj bliskości.

Ktoś mi ostatnio napisał, że tak się właśnie dzieje, gdy Mama Syna rodzi Córkę.

Coś w tym jest.

Wydarzenia, które miały miejsce dokładnie rok temu są mi ciągle tak bliskie i prawie namacalne.

Widzę rocznego Leona machającego małą rączką przez kuchenne okno,

izbę przyjęć przy al. Kraśnickiej,

moje nogi w ulubionych czarnych Reebokach,

widzę Twojego Tatę - dzielnego i szczęśliwego,

widzę swoją Siostrę, która w ósmym miesiącu swojej ciąży przychodzi by mi towarzyszyć.

Badania, piżama, porodówka, moja nowa przyjaciółka Oksy Oksi,

wspaniała Pani Doktor i Położna.

I mimo, że krzyczę, że już nie chcę, że ja już może do domu

to po godzinie i 35 minutach i 10!!! minutach właściwego porodu pojawiasz się

TY. 

Czekam na pierwszy krzyk, kładą mi Ciebie na brzuchu,

taką ciepłą, milutką a Ty tak na mnie patrzysz - tak ufnie.

I komentarze, że jestem stworzona do rodzenia Dzieci.

Ten rok minął tak szybko.

Bez kolek, nadmiernego cierpienia w związku z ząbkowaniem.

Rok karmienia piersią i wszelakiej szczęśliwości.

To jest inny świat, inny wymiar tęczy i czasu.

Od roku mam Was dwoje.

Syna i Córkę.

Tak innych a tak podobnych.

Różny czas za nami.

Latania ze szczęścia pod sufitem prawie i doła zalanego łzami.

Lajf.

Maleńka,

zmieniłaś mnie.

Miłość do Ciebie mnie zmieniła.

Jesteś moim promykiem, moją Księżniczką,

 śliczną Dziewczynką o czułości wielkiej,

jesteś każdego dnia uśmiechem,

jesteś mądra i sprytna, silna i krucha jednocześnie.

Będę za Ciebie dziękować każdego dnia.

Rośnij zdrowa,

otaczaj się pięknem,

bądź szczęśliwa.

Tyle dziś we mnie uczuć.

A Ty to wszystko wiesz.

I na dobranoc gdy Ci śpiewam wyjmujesz smoka z buzi i całujesz mnie w czoło.

Wow.

Zosiu, Zo, Zosieńko,

Pietrochno, Komandofoczko

dziękuję, że pojawiłaś się w naszym życiu.

To przepiękny prezent jaki dostaję każdego dnia.

 

 

11

11 miesięcy razem.

To dziś.

Za chwilę roczek.

Tyle radości i miłości ile w tym czasie w nasze życie wniosła nasza Kochana Dziewczynka

 wiemy tylko my.

I tak - nie było czasu na comiesięczne podsumowania, na kilogramy, centymetry,

 chwalenie się umiejętnościami - był czas na miłość.

Zosieńko,

nawet moje najpiękniejsze słowa nie oddadzą tego, co teraz gra w mojej duszy.

Moja Iskro, Spadochroniaro, Komandofoczko.

Odkrywam inne macierzyństwo, jakąś nieznaną ferię barw,

uczucia tak silne i mocne, 

jestem Mamą Córki.

Sukienki, legginsy, Twoja delikatność (nawet jak drapiesz mnie po nosie do krwi:),

Twoja "przylepkowatość", uśmiechy, głaskanie mojej ręki,

ciągnięcie za włosy,

Twoja "srokowatość" gdy zauważasz nowe błyskotki,

błysk w oku gdy mam mocniejszy niż zwykle make up.

Jesteś cudowną Dziewczynką,

zdrową, silną, bystrą.

Dla kogoś takiego jak ja - otwartego na świat i na ludzi,

szczęśliwego z tu i teraz to naprawdę jak tajfun gdy w sercu otwiera się tak mocno

jeszcze jedno miejsce, jak dodatkowa komora.

Nie snuję wizji przyszłości,

chcę dla Ciebie jak najlepiej,

chcę żebyś była dobrym Człowiekiem.

 

Oj Dzieci,Dzieci

Oj Dzieci, Dzieci 

- chodzisz Mały Leonie i powtarzasz te słowa z książki o Bobo.

Stuknęło Wam Pacholątka 25 - Leo i 10 - Zonia miesięcy.

Kochany Synku,

ścieramy się, kochamy się,

coraz łatwiej mi sobie wyobrazić jak Twoja Babcia miała ze mną wesoło.

Tysiąc słów, gadasz cały dzień, mały kataryniarz.

Urocze to - tego się trzymamy.

Na bilansie dwulatka Pani doktor chwaliła i chwaliła.

I zszokowana była Twoim słownictwem i tym  jak żywy z Ciebie Typek.

Masz taką radość w oczach, taki błysk, taki czar.

Chodzisz z chęcią raz w tygodniu na zajęcia do przedszkola.

Przynosisz swoje wyroby - serce, bałwana. No dumnam!

A jednocześnie myślę jak to będzie od września - mam nadzieję, że się odnajdziesz.

I że ja się odnajdę.

Lubisz Ludzi. Jak ja.

Lubisz też psocić i robić wszystko po swojemu.

Szalejesz na urodzinowej hulajnodze.

Powoli znajdujesz sparing-partnera w swej Siostrzyczce.

Kochana Córciu,

Córeczko, Zonieczko moja najwspanialsza.

Nie rozdajesz uśmiechów na lewo i prawo, ostrożna z Ciebie Kobietka.

Spokojna max.

Mam wrażenie, że zadowolona z tego gdzie jesteś.

Nie spieszysz się.

Zęby - niet, raczkowanie - podobnież.

Masz czas.

Lubisz moje mleko, moje zupy i pieczone jabłka.

Przed tygodniem wyekspediowaliśmy Cię ze swojego łoża (sorry Mała) do Twojego łóżeczka.

Lubisz mieć wszystko uporządkowane - rytm dnia i te sprawy.

Czuję się bardzo Ci potrzebna i nie powiem - pochlebia mi to.

Mam Córkę. To ciągle jeszcze do mnie nie dociera.

Te uczucia - tak mocne, tak inne, tak łaskoczące w serce.

Faflunki Małe - powtarzam to po stokroć - chciałabym żebyście mocno się kochali.

Żebyście zawsze mogli na siebie liczyć.

Żebyście mogli ogrzewać się swoim ciepłem.

 

 

Fighter

Jedna z najlepszych rad, którą usłyszałam od swojej młodszej i tysiąckroć mądrzejszej ode mnie Siostry (Matki Trójki Dzieci) gdy coś tam jęczałam, że mi ciężko to:

każdego dnia zachowuj się jakbyś szła do pracy, ubierz się, umaluj i pracuj. Ciężko pracuj. Proste.

Zawód: Matka.

Mam w domu dwoje Malutkich Dzieci.

90% czasu jestem z nimi sama.

Funkcjonuję jak robot.

Powtarzalność pewnych czynności zaczyna mnie dobijać.

Cyc, jaglanka z owocami, witaminki, wyjąć ze zmywarki, włożyć do zmywarki,

umyć zaciapaną podłogę, pranie wyjąć, powiesić, nowe wstawić, książeczki poczytać,

puzzle, wydezynfekować gryzaczki,uśpić, zrobić obiad w kilku wersjach, 

ogarnąć korespondencję firmową, pośpiewać, potańczyć, posegregować ciuszki

- mogłabym jeszcze tak długo.

Marzę o nieprzerywanym śnie, ciepłej kawie i długim samotnym spacerze.

Is it too much????!!!!

Nadszedł moment, który myślałam, że mnie ominie.

Taki, że chce mi się ryczeć i uciekać.

Taki, że bardzo potrzebuję do pracy, do ludzi, 

do zaangażowania mózgu w inne rejony.

Świadomość, że każdego dnia zajmujesz się Dwójką Dzieci za które jesteś w 100% odpowiedzialna,

które niewiele zdziałają bez Ciebie i przy których jest mnóstwo pracy a urlop nawet na żądanie nie przysługuje - umówmy się - może zdołować.

Także ten, 

jestem logistykiem i planistą,

 kupoznawcą i pełniącym obowiązki lekarza pierwszego kontaktu,

mlekodajnią, biorcą kopniaków,specjalistą od rozpoznawania nietypowych zachowań,

cyrkowcem, nałogową śpiewaczką mylącą teksty,

utulaczem, 

aktorem wygłaszającym codziennie swój monodram,

eksperymentującym szefem kuchni,

mistrzem śmiechu i płaczu w jednej chwili.

Każdego dnia jestem fighterem, tak, nie boję się tego powiedzieć.

Post ten powstał przy współpracy mojego złego samopoczucia, zmęczenia materiału,

za jakiś czas wrócę w słodko-pierdzący tryb, I promise.

Dear 2014

2014,

byłeś dobrym Rokiem.

Bardzo dobrym.

Rokiem, w którym na świat przyszła moja Córka.

Ukochana, cudowna, zdrowa Dziewczynka.

Rokiem pełnych matczynych emocji.

Rokiem w którym w moim Synku zobaczyłam siebie.

Rokiem pełnym jeszcze mocniejszych więzi.

Moje Rodzeństwo - Trójka moich najlepszych Przyjaciół.

Zawsze są, zawsze blisko, zawsze możemy na siebie liczyć.

Rodzice - tak bardzo ważni, dający tak wielką nadzieję, że prawdziwa Miłość jest i ma się dobrze.

Mąż - ostoja, podpora, najlepszy Kumpel, prawdziwy i wciąż tak samo pociągający.

Dzisiaj odwiedziłam Kogoś ważnego w szpitalu.

Wychodząc wjechałam windą na piętro na którym 9 miesięcy temu leżałam z maleńką Zosią.

Podziękowałam Położnym i Personelowi (zaskoczonemu, że szok)

za jeden z najpiękniejszych dni w moim życiu.

Skończyłam kilkanaście dni temu 31 lat. 

Dzisiaj pierścionek z prawdziwym brylantem wylądował na właściwym palcu

u właściwej Osoby i .... będę miała Szwagierkę.

Witaj w Rodzinie Kochana!

Kończymy ten rok razem, w domu, z przekąskami, sałatką, coca-colą i dobrym filmem.

Pod kocem, w piżamach.

To jest to.

Jestem tu, gdzie powinnam być.

Dziękuję.

2015 - bądź równie dobry!

 

2 urodziny

26 grudnia 2014

2 urodziny Leonka

Synku,

warto było.

Warto było czekać na Ciebie.

To dziś rano powiedziałam do Twojego Taty.

Rozedrgane i rozemocjonowane serce Matki,

wzruszenie, duma, śmiech.

Jesteś Kochaną Gadułą, 

mówisz tyle i tak, że szok.

Jesteś szalonym lokiem, jesteś czystą postacią radości.

Jesteś dla nas wyjątkowy. 

2 lata temu jadąc w wielkich skurczach do szpitala totalnie nie wiedziałam, co mnie czeka.

Wiedziałam jedno - że bardzo chcę Cię już poznać i przytulić.

Leonie Królu Złoty,

Lelku Morelku,

Cudowny Starszy Bracie -

rośnij zdrowo! 

Wszystko inne masz.

Masz naszą miłość.

Nieskończenie.

Przymiarki do imprezy. Leon 2 latka, Zofia 9 miesięcy.

Królu Złoty

Już dwa lata???!!!